İşte hayatımız böyle kararsızlıklarla dolu.
Neden her zaman tek bir seçeneğimiz var ki?
Neden aynı anda iki seçenek de birbirini tamamlayarak
bir bütün olarak çıkmazlar ki karşımıza? İlginçtir ki şimdiye kadar pek öyle bir olay başıma gelmedi.
Her zaman ayrı yollara çıkan iki farklı seçenek. İkisinin de seni nerelere götüreceği belli değil. Dahası bir yere götürüp götürmeyeceği de belli değil. Her an her şey olabilir, sonsuza kadar dengede de durabilir.
Siz yüzlerce binlerce hayalin planlamaya uğraşırsınız. Ama bir de bakmışsınız, o planların hepsi suya düşmüş.
Ve tüm çabalara rağmen kurtarılamamış.
Boşuna dememişler, 'insanlar plan yapar, Tanrı gülermiş' diye.
Sanırım bazen çok komik oluyoruz. Çok fazla istiyoruz, her şeyin en çoğunu, en fazlasını, en iyisini, en en en...
Sonra bir de bakmışız elimizde kalan koca bir hiç.
Tercih meselesi derler ya. Gerçekten tercih meselesi mi?
Tercih meselesiyse neden kötü tercihleri yapıyoruz?
Neden o sonu mutlu olan seçeneği bir türlü bulup seçemiyoruz.
Bütün bunların nedeni basit bir matematik hatası mı?
Algoritmayı neden bir türlü öğrenemedik? (Günümüz insanının en büyük sorunu.)
Nerede o doğru tercih, nerede o mutlu son?
Sorular, sorular, sorular...
Eh insan 1 yaş daha yaşlanınca yepyeni bir dünyanın kapıları açılıyor, bir olgunluk geliyor ister istemez havası değişiyor:) Her şeyi sorgulama merakı derinlerden saklandığı yerden çıkıyor ve 'nerede kalmıştık?' diyerek daha çok düşünmeye, her şeye bir kılıf bulmaya, olur olmadık şeyleri bile anlamlandırmaya çalışıyor.
İnsanız nihayetinde. Oluyor öyle arada. Esiyor işte durduk yere.
Keşke her şeyin anlamlı olduğu bir dünyada yaşıyor olsaydık da, zihnimiz-ya da kalbimiz- her şeyi daha güzel yapmak için o kadar çok uğraşmasaydı.
Sevgiler, CB
Xx!
